Sposób oddychania podczas porodu ściśle wiąże się z określonym rytmem skurczów macicy, które niczym fale morskie wzbierają, kulminują tworząc grzbiet i opadają. Jeśli kobiecie uda się zsynchronizować z nimi oddech, a tym samym dostroić do akcji porodowej – wszystko przebiega znacznie sprawniej i mniej boleśnie lub bezboleśnie.
Wyprostuj plecy, rozluźnij barki, jedną rękę połóż na brzuchu, a drugą na piersiach. Rozpocznij ćwiczenie od wydechu. Następnie zrób wdech (klatka piersiowa i brzuch unoszą się), po czym wypuść powietrze. Pod koniec wydechu powoli wciągaj brzuch. Przy następnym wdechu rozciągnij najpierw brzuch, a dopiero potem klatkę piersiową. Następnie wciągając brzuch wypuść powietrze.
Powietrze należy wciągać przez nos (dzięki temu ulega oczyszczeniu, ogrzaniu i nawilżeniu). Wydech natomiast możesz wykonać tak jak ci wygodnie.
Tempo oddychania głębokiego to 4-6 oddechów na minutę na początku ciąży, 8 oddechów na minutę pod koniec ciąży (oddech jest wówczas płytszy).
Wykonaj na początek kilka głębokich oddechów. Następnie wprowadź niewielką zmianę – podczas wydechu rozluźnij mięśnie dolnej części brzucha. Przy rozluźnionych mięśniach wydech nie jest pełny (wciąganie brzucha powoduje bowiem ściągnięcie mięśni, uniesienie trzewi oraz przepony i wspomaganie wydechu przez nacisk na dolne partie płuc). Płytszy jest także następujący po nim wdech.
Wciągając powietrze wypinaj brzuch do przodu. Wydech jest samoistny, bez udziału mięśni.
Możesz obserwować zachowanie się mięśni kładąc ręce na dolnej części brzucha.
Tempo ćwiczeń 6-10 oddechów na minutę. W trakcie skurczów porodowych rozluźnienie mięśni brzucha bywa pomocne, gdyż zapewnia macicy swobodę ruchów i zmniejsza ból.
Oddychaj starając się angażować wyłącznie mięśnie klatki piersiowej. Ręce połóż na łukach żeber w ten sposób, aby końce palców zetknęły się tuż pod piersiami, a kciuki obejmowały klatkę piersiową w kierunku ku tyłowi. Rozszerzanie się klatki piersiowej podczas wdechu spowoduje rozsunięcie palców. Podczas wydechu palce ponownie się zetkną. Ten tor pracy powoduje, iż oddech staje się bardziej płytki i szybszy.
Spróbuj ograniczyć zakres oddychania, tak aby angażowało ono jak najmniej mięśni. Rozluźnij mięśnie twarzy, rozchyl lekko usta. Język spoczywa na dnie jamy ustnej z koniuszkiem wspartym o dolne przednie zęby.
Wypuść powietrze głośno i nieco silniej niż przy naturalnym oddychaniu. Staraj się kierować strumień wdychanego powietrza na wilgotny język, aby nie wysuszać nadmiernie gardła. Ponownie wypuść powietrze; zauważ że przy nieco silniejszym wydechu – wdech następuje automatycznie.
Wsłuchaj się w rytm oddechu: przypomina dziecko naśladujące parowóz. Oddech jest płytki i przyspieszony. Okolice piersi i brzucha unoszą się lekko, ale nie biorą czynnego udziału w oddychaniu. Mięśnie ramion pozostają rozluźnione.
Stopniowo przyspieszaj rytm oddechu aż do częstotliwości jednego oddechu na sekundę, a następnie zwolnij tempo.
Na koniec wykonaj kilka głębokich, spokojnych oddechów. Dyszenie jest przydatne podczas znacznego obciążenia fizycznego oraz silnego napięcia mięśni wywołanego skurczami porodowymi.